Honey Bees (Studio Infinitus) – Ontwerper: Nathan Zweers – Illustraties: Aimée Verwilligen – Spelers: 2 – 4 – Speeltijd: 15 – 25 minuten – Leeftijd: 8+ – Nederlands: ja
Er was ooit een tijd dat roll-and-writes niet aan te slepen waren. Mede door het succes van spellen als Qwixx en Clever kwam elke uitgever wel met een ‘vul-dit-blaadje-maar-in-met-je-combo’s’. Die hausse is inmiddels wel achter de rug, want alles is zo’n beetje gedaan. Of brengt Honey Bees van Nederlander Nathan Zweers (mede eigenaar van Studio Infinitus) toch nog wat nieuws?
Doel: Bouw een honingraat met dobbelsteencombinaties en vul die raat ook met honing voor zoveel mogelijk punten
Mechanismen: Roll-and-Write
Werkwijze: In Honey Bees gaan de spelers een honingraat samenstellen en die ook vullen. En hoe voller, hoe beter.
Centraal liggen zeven kaarten. Daar staan verschillende opdrachten op, met ook verschillende beloningen. Bij elke kaart mag je één of meerdere dobbelstenen gooien. Zo mag je bijvoorbeeld bij een van de kaarten twee dobbelstenen gooien en dan de uitkomst van een van die dobbelstenen uitvoeren. Een één, twee of drie levert een honingraatvakje op, een vier of vijf laat je er ééntje vullen en een zes levert een bijtje op.
Elke speler heeft een rooster voor zich, waar de honingraatjes in ingevuld kunnen worden. Als je een honingraat bouwt, trek je de omliggende lijnen over, bij het vullen, kleur je ‘m ook in.
Elke kaart heeft ook een ‘andere speler bonus’ die bij elke kaart anders is. Zo kan je de beloning bij de overgebleven dobbelsteen kiezen, of je krijgt een vaststaande bonus.
De volgende speler moet een andere kaart kiezen en kan proberen ook een beloning binnen te halen.
Zoals bij elke roll-and-write heeft Honey Bees ook nog tal van andere mogelijkheden om punten te scoren. De honingkast is verdeeld in vier kleuren en een geheel gevuld kwadrant levert punten op. Er zijn ‘bloemenpunten’, die niet alleen combo’s opleveren, maar ook punten, als ook daar een kwadrant is gevuld. En om de kans op succes te vergroten zijn er ook bijtjes. En als je genoeg bijtjes hebt, krijg je een extra dobbelsteen.
Zodra iemand zijn tweede extra dobbelsteen vrijspeelt, wordt het einde van het spel getriggerd. Dan krijgt iedereen nog drie beurten, voordat het spel voorbij is.
Dit artikel gaat verder onder deze advertentie:
Componenten: Waar een roll-and-write over het algemeen vrij abstract en themaloos is, hebben ze bij Honey Bees niet alleen hun best gedaan om er een thema op te plakken. Het ziet er ook nog eens spetterend uit. De artwork van Aimée Verwilligen kan het beste omschreven worden in termen als ‘schattig’ en ‘fris’.
De kaarten, waar de acties op staat bieden genoeg ruimte om de artwork te laten schitteren.
Om de scoreblokken in te vullen moet je in ieder geen oogproblemen hebben, want het is wat aan de kleine kant, maar dat is slecht een kleine kanttekening.
Interactie: Zoals elke roll-and-write is er uiteraard bij Honey Bees meer dan genoeg interactie. Niet alleen profiteren anderen ook van jouw actie. Je kan anderen onbedoeld ook behoorlijk in het zadel helpen door de keuzes die je maakt. Het dwarszitten daarentegen is een stuk lastiger.
Er zijn bepaalde ‘koninginnekaarten’ die anderen kunnen dwarsbomen, maar de effectiviteit is maar heel klein.
Wat wel fijn is, is dat doordat je een actiekaart voor je moet laten liggen tot aan je volgende beurt, het wel zo is dat niet automatisch iedereen de hele tijd voor dezelfde kaart kiest. Het zorgt er wel voor dat je bij meer spelers wel regelmatig misgrijpt bij de kaart die jij net wilt hebben.
Dit artikel gaat verder onder deze advertentie:
Oordeel: Het moet gezegd worden: het is leuk dat je na al die jaren nog eens verrast wordt door een roll-and-write. Het mechanisme met de actiekaarten is creatief bedacht en ik heb dit mechanisme nooit eerder gezien.
Ook is het prijzenswaardig dat de makers hebben geprobeerd om er een thema op te leggen en zeg nou zelf, een rooster met hexagons leent zich natuurlijk geweldig voor een spel over bijen.
Persoonlijk ben ik altijd een fan van combo’s, oftewel vakje-hier-dan-daar-weer-een-vakje-en-dan-nog-een-vakje. Dat bleef bij dit spel een klein beetje achter, maar ik neem aan dat het in het testproces allicht voldoende is geprobeerd met meer combo’s en dat men uiteindelijk op deze wijze is uitgekomen.
Mocht je op zoek zijn naar een wat lichter puzzelspel en niet willen terugvallen op dobbelstenen die exploderen op de voorkant van een doosje, dan is Honey Bees zeker een aanrader.
