Producent: Geronimo Games. Maker: Maxime Tardif. Illustraties: M81 Studio, Conor McGoey, Yulia Sozonik, Kenneth Spond. Spelers: 1-5. Tijd: 45-90 minuten. Nederlands: ja. Verkrijgbaar: klik hier
Earth wordt ook besproken in aflevering 14 van de Speloptafel podcas. Die vind je hier
Ooit een eiland helemaal willen beplanten, precies zoals jij het er wilt laten uitzien? Met cactussen en vliegenvangers. En pinguins? Het is (feitelijk) allemaal mogelijk in Earth.
DOEL: Maak een rooster met 4×4 kaarten met planten, die allemaal combinaties met elkaar moeten vormen en daarmee punten opleveren.
MECHANISMEN: Engine building, Tableau-building, Kaarten, Action-selection
WERKWIJZE: In Earth moet je een eigen eiland beplanten. Die planten bestaan uit kaarten die je in een rooster van vier bij vier voor je moet leggen.
In het spel kan je kiezen uit vier verschillende acties. Sommigen leveren grondstoffen op (grond), anderen zorgen dat planten geplant kunnen worden (een kaart spelen) en weer anderen zorgen ervoor dat je planten kunnen groeien.
Het spel werkt als Puerto Rico; kies als actieve speler een actie. De andere spelers mogen diezelfde actie doen, maar dan in een iets minder sterke vorm. Daarnaast hebben vrijwel alle kaarten een kleur die overeenkomt met een paar van de acties. Als die actie gekozen wordt, worden alle kaarten nog eens geactiveerd.
Op die manier moet je een motortje zien op te bouwen. De ene kaart levert grondstoffen op, terwijl de andere kaarten weer (in ruil voor die grondstoffen) andere dingen opleveren.
Op de kaarten kunnen nog twee dingen neergelegd worden: zaailingen (sprouts) en de plant kan zelf ook nog groeien. In dat laatste geval komen er ringen op de kaart te liggen tot een bepaalde hoogte. Bovenop komt een ‘bladerendak’ en zodra deze daar ligt krijg je een maximaal aantal punten.
Mocht je aan de eisen voldoen, dan kan je ook een bepaalde diersoort naar het eiland lokken. En dat levert dan ook weer punten op. In de standaard-versie zijn er ook nog speciale einde-score-kaarten, die je een bepaalde richting in duwen.
COMPONENTEN: Het spel is zeker niet lelijk. Door de planten heeft het spel een 3D-effect en straalt het op de tafel. Dat komt mede door de foto’s van de planten op de kaarten. Verder worden in het spel fantastische foto’s gebruikt op bijvoorbeeld de doos en op andere plekken. Ooit was er nog kritiek op het gebruik van foto’s in bordspellen, maar Ark Nova en Earth bewijzen dat het allemaal prima mogelijk is.
Er zijn alleen wel zoveel kleine componenten, dat een insert geen overbodige luxe was geweest. Met al die kickstarters en luxe-edities, ben ik waarschijnlijk wel wat verwend geraakt. Maar aan de andere kant, die zip-lock-zakjes beginnen wel heel snel je neus uit te komen. Goed, dan maar hierheen.
INTERACTIE: De interactie is nagenoeg nul. Iedereen is bezig met zijn eigen motortje. En bij de standaard-editie ben je nog wel aan het racen naar bepaalde einddoelen (de diersoorten), want degene die als eerste die doelen behaalt, die krijgt meer punten.
Het verklaart daarom waarschijnlijk ook wel waarom het spel volgens de Boardgamegeek-community het beste met twee spelers gespeeld kan worden. Het aantal spelers heeft totaal geen invloed op het spel. Het scheelt dat een groot deel van het spel gelijktijdig uitgevoerd kan worden, want zeker in de loop van het spel gaan de beurten steeds langer duren.
OORDEEL: Qua mechanismen zit het spel prima in elkaar. Bouw je motortje en creëer zo de punten. Het aantal kaarten is zo groot, dat je elke keer een andere strategie kan (en moet) kiezen. Dat houdt het spel uitdagend. Ook de diersoorten geven daarmee genoeg variatie, net als de klimaatkaarten.
Maar waar het bij spellen als Ark Nova en Terraforming Mars, waar het spel regelmatig mee wordt vergeleken wordt, krijg ik echt het idee dat ik iets aan het opbouwen ben. En dat mis ik toch wel een beetje bij Earth. Bij Ark Nova levert het spelen van de Rode Panda (objectief gezien het meest schattige dier te wereld) een positief speelgevoel op. Maar het spelen van de Bleke Oesterzwam doet me niet zoveel.
Overigens denkt hier niet iedereen hetzelfde over. Er zijn ook wel mensen die echt het ‘groene-vingers-gevoel’ overhouden aan het spel. Tsja, sommige mensen vinden het planten van een Beverstaartcactus gewoon helemaal geweldig.
Maar of je nu helemaal gek bent van het thema of van de mechanismen… het spel blijft goed overeind staan. En opmerkelijk is ook dat voor een spel met deze omvang, het toch opmerkelijk snel loopt. Met twee spelers, die enige ervaring hebben, duurt het spel meestal niet langer dan een uur.
